دانش اخلاق در علوم پزشکی در حیطه اخلاق هنجاری است و نوعی اخلاق کاربردی و حرفه‌ای بشمار می آید. 

 اخلاق پزشکی به ارزش‌های رفتار اخلاقی در این حرفه و بایسته‌ها و بهترین تصمیم گیری می پردازد و تلاش در کارگشایی اخلاقی و راهنمایی برمی‌آید.   

                مهم‌ترین اصول و پایه‌های اخلاقی در این حوزه عبارتند از : ۱. استقلال و آزادی بیمار در مشارکت در تصمیم گیری اقدامات و مداخلات درمانی و بالینی  ۲.عدالت ۳. سوددهی و خیر رسانی به بیمار ۴.عدم زیان و آسیب رساندن به بیمار. ارزش‌ها  و فضیلت‌های اخلاقی مثل رعایت حقوق بیمار ،احترام به بیمار، کسب رضایت آگاهانه ، شیوه صحیح ارائه خبر بد و ناگوار ، ارتباط شایسته و مناسب درمانگر و بیمار ، حفظ محرمانگی اطلاعات بیمار در فرایندهای طبابت ،از این اصول سرچشمه می‌گیرد .       

            مطالعات و پژوهش‌های حیطه سلامت نیز دارای ملاحظات اخلاقی است چه در کارآزمایی‌های انسانی بالینی و غیربالینی و چه در کارآزمایی‌هایی که روی حیوانات انجام می‌گیرد. 

    در ایران و اسلام از گذشته تا به حال به قامت طبابت دستورالعمل‌ها و توصیه‌های فراوانی به رعایت مسائل اخلاقی در کتب ،مقالات مجلات و منابع شده است . در چند سال گذشته با همت بزرگان، دوستداران ، علاقه مندان و مسوولین ، اقدام به تدوین آیین‌نامه‌ها و راهنماهای مختلف اخلاقی در رشته‌های متفاوت پزشکی شده است که سرلوحه موازین رفتاری دست‌اندرکاران و سیاستگذاران و در نهایت کارگزاران و درمانگران گردیده است .               

   سرعت سیر روزافزون پیشرفت دانش و مهارت پزشکی ضرورت و اهمیت ملاحظات اخلاقی در این حوزه را تاکید می‌کند.

دکتر" حسین محمودیان "عضو هیات علمی گروه اخلاق پزشکی

              و فلسفه سلامت دانشکده پزشکی شیراز